.

 

طلبه دارای یک هویت و خود فردی و نیز دارای یک هویت و خود صنفی است[1] یعنی یک شخصیت حقیقیِ فردی و یک شخصیت حقوقی و صنفی دارد. به همین جهت همان‌گونه که موظف به خودشناسی، خودآگاهی و خودسازی فردی است موظف به خودشناسی، خودآگاهی و خودسازی صنفی است. همان گونه که به عنوان یک انسان باید از ظرفیت‌ها، دارایی‌ها، فرصت‌ها، نیازها، استعدادها، بایسته‌ها، وظایف و کاستی‌های خود اطلاع داشته باشد به عنوان یک طلبه ـ یعنی به عنوان یکی از اعضای این گروه همکار ـ باید تصورات خود را از ظرفیت‌ها، دارایی‌ها، فرصت‌ها، نیازها، استعدادها، بایسته‌ها، وظایف و کاستی‌های حوزه و روحانیت اصلاح کند و به خودسازی صنفی بپردازد یعنی خود را برای انجام وظیفه در این صنف اجتماعی آماده سازد. همان گونه که به عنوان یک انسان به موفقیت و کمال انسانی خود می‌اندیشد به عنوان یک طلبه باید به موفقیت و کمال صنفی خود نیز توجه داشته باشد. بدین ترتیب باید دو آرمان را به موازات هم دنبال کند؛ آرمان فردی و آرمان صنفی.

 

برنامه‏ریزی برای یک شخص متوقف بر شناخت آن شخص است. برنامه‏ریزی برای یک صنف نیز در گرو شناخت آن صنف است. آشنایی با هویت یک گروه اجتماعی (راننده، کارمند، کاسب، طلبه) دورنمای وظایف الهی و بخش عمده‏ای از برنامة شبانه‏روزی او را روشن می‏گرداند. وقتی می‏گوییم «فلان‏کس راننده است.» دورنمای فعالیت‏های او را به ‏نحو کلی می‏توان حدس زد. یک «کارمند» عمدة زمان مفید و توان خود را به کار در اداره می‏پردازد. طلبه نیز عمدة وقت مفید و توان خود را به «طلبگی» باید بپردازد. اما پرسش اساسی این است که «طلبگی» چه معنایی دارد؟

 

اگر در هویت طلبه کاوشی عمیق‏تر نماییم، دستور کار و وظایف او را به روشنی درمی‏یابیم.

[1]. هویت هر کس یا هر چیز اوصاف ویژة او است که در کسان یا چیزهای دیگر دیده نمی‌شود. یعنی اموری که وجه تمایز آن چیز از اشیای دیگر است و موجب بازشناسی آن از دیگر اشیا می‌شود. بنابر این در بیان هویت طلبه باید امور و اوصافی ذکر شود که اختصاص به طلبه دارد و طلبه را از سایر اصناف اجتماعی ممتاز می‌گرداند و موجب می‌شود مصداق طلبه از غیر طلبه به خوبی بازشناخته شود.

 



برچسب‌ها: طلبگی,
نوشته شده در تاريخ 22 / 3 / 1392 توسط حسين مقدم

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 30 صفحه بعد

تمامي حقوق مطالب براي اين سايت محفوظ است.

حوزه علميه امير المومنين (عليه السلام) – سفيران هدايت اهواز